Przeciwieństwa rzeczywiście przyciągają się i gdy koncent jemy się na mocnych stronach partnera, doskonale do siebie pa jemy; gdy jednak nie rozumiemy swoich osobowości, mamy skło ność do skupiania się na słabościach i uważamy, że „ktoś różi cy się ode mnie” musi się mylić. Pewna para, która zwróciła się do mnie o poradę, popadła1 konflikt typowy dla związku towarzyskiego sangwinika z perfdj cyjnym melancholikiem. Chuck lekko traktował życie i zawsze miał w zanadrzu jakiś dowcip. Dla Miriam, mającej naturę perfekcyjnego melancholika, niepewnej, trudno nawiązującej kontakty z ludźmi i unikającej tłumu, Chuck był atrakcyjny głównie z powodu pewności siebie. Określiła go jako człowieka otwartego, przystojnego, czarującego, rozmownego i z poczuciem humoru. Tych właśnie cech brakowało Miriam, żywiła więc nadzieję, że Chuck wypełni tę lukę. Gdy po jakimś czasie spotkałam się z Miriam, była bardzo przygnębiona. Pragnęła doskonałego małżeństwa, ale Chuck pod wieloma względami zawodził ją. Często spóźniał się na obiad, który ona zawsze starała się przygotować na czas, a jego późny powrót uważała za osobistą zniewagę. Co gorsza, nawet nie zdawał sobie sprawy ze swojego spóźnienia. Nie mogła uwierzyć, że Chuck nie dba o punktualność tak jak ona, więc uważała, że spóźnia się celowo. Nie rozmawiała z nim jednak o tej sprawie chcąc uniknąć starcia.
