Wobec zasygnalizowanych wyżej umiejętności interwenta pokrewny jest mechanizm regulacyjny poczucia kompetencji społecznej. U osób egocentrycznych funkcjonuje on poprzez wzmacnianie poczucia własnej wartości, jako moderator występowania motywacji prospołecznej (por. Hamer 1978). Dodatnią zależność pomiędzy potencjałem regulacyjnym tego mechanizmu na motywację prospołeczną a wpływem koncentracji na „ja” opisuje Karyłowski (por. Karyłowski 1977). W przypadku interwenta kryzysowego można przyjąć, iż wysokie poczucie kompetencji społecznej ukształtowane poprzez realne życiowe doświadczenie wzmacniać będzie motywację do działań prospołecznych. Należy również zauważyć, iż w sytuacji interwentki pracującej z osobą po traumie gwałtu obecne jest duże obciążenie związane ze specyfiką społeczną tego przestępstwa, dlatego tym istotniejsza jest tu gotowość do działań na rzecz klientki, przyjęciu jej perspektywy z nastawieniem na dostrzeżenie i zrozumienie jej potrzeb i emocji przy równoczesnym efektywnym wykorzystaniu potencjału sieci społecznej, w procesie oddziaływania na kontekst środowiskowy w celu uzyskania żądanej zmiany. Jednakże aby tak było wysokie poczucie kompetencji społecznej powinno mieć silne osadzenie w kompetencjach zawodowych interwenta.
