Kobieta reprezentująca ten typ temperamentu opowiadała mi- o przyjęciu, jakie chciała zorganizować z okazji rocznicy ślubu swoich rodziców. Obecny w niej towarzyski sangwinik podsuwał wspaniałe pomysły, łącznie z rozesłaniem fantazyjnych zaproszę zamówieniem obiadu i orkiestry. Na dwa dni przed uroczystości doszedł do głosu perfekcyjny melancholik: „Cóż ty wyprawia: ‘ chcesz wydać takie wielkie przyjęcie? Wycofaj się z tego natyimiast”. Wszystko więc odwołała i przez dwa tygodnie chodziła przygnębiona, wyrzucając sobie, że rozczarowała rodziców. Pracować czy nie pracować? Prowadząc intensywne studia nad ludźmi, którzy przeżywają dylemat związany z tymi skrajnymi postawami, odkryliśmy, że zwykle jedna z nich jest wyuczoną odpowiedzią na zranienia w przeszłości. Nazwaliśmy je „maskami przeżycia”. Albo perfekcyjny melancholik będąc dzieckiem chciał zwrócić na siebie uwagę rodziców i założył maskę towarzyskiego sangwinika – maskę popularności, albo towarzyski sangwi- nik, doświadczywszy w dzieciństwie przemocy i odrzucenia, popadł w depresję i założył maskę perfekcyjnego melancholika – maskę cierpienia. Wiele dzieci wychowujących się w źle funkcjonujących rodzinach ukrywa się pod maską doskonałości perfekcyjnego melancholika: „Gdybym tylko był doskonały, tato nie zraniłby mnie, a mama by na mnie nie wrzeszczała”. Dzieci wzrastające w źle funkcjonujących rodzinach – niezależnie od tego, czy przyczyną dysfunkcji jest alkohol, narkotyki, odrzucenie, wykorzystanie seksualne lub emocjonalne czy też skrajny legalizm religijny – ukrywają swoją prawdziwą osobowość pod maską. Nie wiedzą, jak wpłynąć na zmianę sytuacji, więc chwytają się sposobów, które pomogłyby im przetrwać.
