Pierwszym krokiem w każ-1 dej pracy nad sobą jest odnalezienie sfer własnych słabości i przy- znanie się do nich. Odmowa analizowania swoich wad nie pozwalaj nam na zrobienie czegoś pozytywnego w tym względzie. Przyznaj nie się, że przez całe lata robiliśmy coś źle, jest upokarzające, jest to pierwszy krok do wewnętrznej dojrzałości. Ludzie niedojrzali obwiniają swoich rodziców, małżonków, dzieci, przyjaciół i okoliczności za to, że nie stali się tym, kim mieli nadzieję być. Osoba dojrzała bada swoje wnętrze, odnajduje błędy i zaczyna nad nimi pracować. Ważne jest, aby przyjrzeć się zranieniom i odrzuceniu, jakich doznaliśmy w dzieciństwie, co pomoże zrozumieć, dlaczego zachowujemy się tak, a nie inaczej. Celem takiej retrospekcji nie jest znalezienie winnych, ale możliwie najpełniejsze zrozumienie i zapoczątkowanie procesu uzdrawiania. W grupach anonimowych alkoholików każdy musi wstać, przedstawić się z imienia i powiedzieć: „Jestem alkoholikiem”. Dopóki człowiek nie potrafi głośno się do tego przyznać, nie ma dla niego ratunku. Nie możemy pozbyć się czegoś, czego nie uważamy za problem. Gdyby istniały grupy anonimowych osobowości, moglibyśmy wstać i powiedzieć: Jestem czarującym towarzyskim sangwinikiem, ale mówię bez przerwy. Jestem wrażliwym perfekcyjnym melancholikiem, ale łatwo popadam w depresję.
