Spokojni flegmatycy nie lubią, gdy się ich zmusza do dzii nia, a jednak pozostawieni samym sobie nie robią tego, co obi , cali. Dotty, moja przyjaciółka o temperamencie energicznego chi’ leryka, która próbuje zrzucić z siebie odpowiedzialność za prowadzenie domu, przekazała większość decyzji w gestię swojego nr~ Lewisa, spokojnego flegmatyka. Podczas rozmowy dotyczącej plag nów wakacyjnych Lewis zaproponował pewien kurort na wybr: żu. Miał sam zatroszczyć się o zarezerwowanie miejsc. Za razem, gdy Dotty pytała, czy już to załatwił, odpowiadał, że zro’ co trzeba w swoim czasie, a ona powinna przestać go nagabyw W dniu wyjazdu Dotty zapytała słodko, z uśmiechem nadziei twarzy: „Myślę, że załatwiłeś rezerwację”. Odrzekł krótko: ,7/ wsze mają jakieś zwroty”. Była wściekła i całą drogę do San D: go przejechali milcząc. Kiedy w recepcji zapytali o wolne miejsca, wzbudziło to sołość. „Myślicie, że to możliwe, przyjechać do nadmorskie^ kurortu w sierpniu i otrzymać pokój? Chyba żartujecie. W cał; mieście nie ma wolnych miejsc” – usłyszeli. „Już to było wystarczającą zniewagą – powiedziała mi Dc ale gdy Lewis odwrócił się do mnie z wymówką: «Powinnaś była przypomnieć, żebym zadzwonił», straciłam panowanie sobą; wybuchnęłam płaczem, podbiegłam do samochodu i zac łam walić pięściami w zderzaki. Przysięgłam sobie, że już mg w żadnej sprawie nie będę na nim polegać”.
