Na początku musi być nadzieja, ponieważ kiedy traci się ją, traci się wszystko. Bez nadziei nie ma mowy o motywacji; bez motywacji opartej na nadziei nie ma mowy o konstruktywnym wysiłku; bez konstruktywnego wysiłku, który jest wynikiem motywacji opartej na nadziei, nie może być mowy o osiągnięciach. Tak zatem nadzieja musi być elementem zarówno początkowym, jak • i stałym. Pamiętać o tym powinien każdy, kto pragnie zostać przywódcą, ponieważ pierwszym zadaniem przywódcy jest zaszczepienie nadziei. Później będzie on musiał tę nadzieję spektakularnie spełnić. To jest najważniejsze. Nadziei trzeba się uczyć i rozumieć ją jako początek dawania sobie rady! Nadzieja i dawanie sobie rady muszą być nierozłączne. Muszą być częściami tego samego procesu – osiągania celu. Nadzieja bowiem jest początkiem, a dawanie sobie rady jest spełnieniem – jedno musi następować po drugim.
Bardzo często stwarza się ludziom nadzieję, by wkrótce całkowicie ją rozwiać. Nam potrzeba takiego przywódcy, który, podobnie jak Mojżesz, będzie stale wskazywał Ziemię Obiecaną i do niej prowadził. Nie ma takiej nadziei, której nie można by ziścić, jeżeli tylko znający ją będą prowadzeni ku fazie dawania sobie rady bez względu na stojące na drodze przeszkody. Będzie tu oczywiście niezbędna inteligencja, ciężka praca i żelazna wytrwałość, które nie pozwolą, by zrezygnować przed spełnieniem nadziei. Jeżeli Ty możesz być tego rodzaju przywódcą, to istnieją przed Tobą tysiące możliwości, dzięki którym sam będziesz mógł wyznaczać swoje wynagrodzenie!
