a person using a laptop

Zalety podejścia interwencyjnego

Jakie mogą być zalety podejścia interwencyjnego? Przede wszystkim w interwencji można posługiwać się prostszymi środkami niż w psychoterapii. Nie wymaga się przestrzegania sztywnych reguł postępowania psychoterapeutycznego (co jest istotne w warunkach szpitala, o czym była już mowa). Są tutaj duże możliwości dla pomysłowości i inwencji interwenta. Poza tym relacja in- terwent-osoba w kryzysie jest (jak się wydaje) relacją poziomą, nie zaś skośną, jak to często może mieć miejsce w relacji psychotera- peuta-pacjent, czy też zwłaszcza lekarz (a szerzej personel medyczny) – pacjent. Po drugie, interwentem nie zawsze musi być w pełni wykwalifikowany psycholog (który byłby upoważniony np. do przeprowadzeń ia psychoterapii). Nie oznacza to jednak, że każdy może i powinien występować w tej roli. Najlepiej, gdyby był to (docelowo) odpowiednio przygotowany psycholog kliniczny (zwłaszcza, że jest coraz więcej absolwentów tego kierunku studiów). Ważne jest tu dobre przygotowanie merytoryczne interwenta ze względu na specyfikę pracy i oddziaływań prowadzonych w szpitalu. Wskazane byłoby także szkolenie lekarzy w trakcie studiów oraz średniego i niższego personelu medycznego w zakresie interwencji w kryzysie, co pomogłoby im w zrozumieniu potrzeby szerszych oddziaływań psychologicznych (w tym interwencyjnych) wobec pacjenta somatycznego. Poprawiłoby to także kontakt między personelem medycznym a pacjentem i jego rodziną.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *